Chlamydia trachomatis

Brak komentarzy
Badanie na kiłę (syfilis)

Chlamydia trachomatis to bakteria żyjąca we wnętrzu komórek człowieka, będąca głównym winowajcą nierzeżączkowego zakażenia układu moczowo-płciowego oraz choroby przenoszonej drogą płciową – chamydiozy. Do zakażenia zdolne są jedynie jej formy zewnątrzkomórkowe, czyli ciałka elementarne, a w tej postaci chlamydia jest w stanie przetrwać bardzo długo, czekając na odpowiednie warunki do rozwoju i cel.

Chlamydia – zakażenie, przyczyny, objawy

Do zakażenia chlamydią trachomatis dochodzi drogą płciową, a najbardziej narażone są osoby w młodym wieku, zwłaszcza kobiety poniżej 25. roku życia, oraz osoby często zmieniające partnerów seksualnych i nie stosujące mechanicznych form antykoncepcji, czyli chociażby prezerwatywy. W takich sytuacjach już po jednorazowym kontakcie, ryzyko zakażenia bakterią wynosi 80-90%.

Badanie na kiłę (syfilis)

Aktualnie utrzymuje się, że istnieje kilka typów bakterii chlamydii trachomatis i to od tego w dużej mierze zależy przebieg kliniczny choroby. Wyróżnia się, więc stereotyp L1, L2 i L3, prowadzące do rozwoju ziarniniaka wenerycznego, albo inaczej ziarnicy wenerycznej pachwin, oraz stereotyp D-K będący przyczyną nierzeżączkowego zakażenia cewki moczowej i śluzowo-ropnego zapalenia szyjki macicy.

Zakażenie chlamydią jest o tyle niebezpieczne, że w większości przypadków przebiega całkowicie bezobjawowy, a co za tym idzie leczenie podejmowane jest stosunkowo późno, prowadząc nie tylko do powikłań, ale przede wszystkim nieświadomego przekazywania bakterii kolejnym partnerom.

Chamydia – zakażenie u kobieta

Zakażenie chlamydią trachomatis u kobiet prowadzi przede wszystkim do zapalenia cewki moczowej, śluzowo-ropnego zapalenia szyjki macicy, a nawet do zapalenia odbytu. Zazwyczaj na tym etapie zakażenia dolegliwości zaczynają stawać się uciążliwe i niekomfortowe, a do najczęściej występujących objawów zalicza się:

  • zaczerwienienie i obrzęk ujścia zewnętrznego cewki moczowej;
  • uczucie parcia na mocz oraz ból i pieczenie podczas jego oddawania;
  • wydzielina śluzowo-ropna w ujściu zewnętrznym szyjki macicy;
  • zaczerwienie i obrzęk tarczy części pochwowej szyjki macicy;
  • zaburzenia miesiączkowania (przesunięcie terminu lub wydłużenie jej trwania);
  • krwawienia międzymiesiączkowe.

Zakażenie chlamydią i jej późne zdiagnozowanie jest o tyle niebezpieczne, że może prowadzić do wielu poważnych powikłań. Istnieje bowiem ryzyko przeniesienia się zakażenia na wyższe pietra układu płciowego i wywołania stanów zapalnych błony śluzowej szyjki macicy, jajowodów i jajników. Ponadto możliwe jest zapalenie otrzewnej oraz tkanki łącznej okołowątrobowej. Nie można również zapomnieć, że zakażenia chlamydią okazuje się wyjątkowo niebezpieczne dla płodności, znacznie ją ograniczając, w okresie ciąży, czy późniejszego rozwoju płodu. Mowa tutaj o odnotowanych przypadkach ciąży ekotopowej, poronień samoistnych, przedwczesnego pęknięcia pęcherza płodowego, czy chociażby porodów przedwczesnych oraz wzrostu śmiertelności noworodków.

Chlamydia – zakażenie u mężczyzn

Z kolei zakażenia chlamydią u mężczyzn przeważanie ma postać zapalenia cewki moczowej, choć zdarzają się przypadki zapalenia odbytu i gardła, w przypadku kontaktów urogenitalnych. Natomiast objawy mogą pojawić się w okresie 7-21 dni od zakażenia i do najczęściej występujących zalicza się:

Niebezpieczeństwo dla zdrowia mężczyzn wynikające z zakażenia chlamydią, jej późnego zdiagnozowania bądź nieleczenia obejmuje głównie zapalenie najądrzy, ograniczoną płodność wynikającą ze zmian pozapalnych. Poza tym chlamydia trachomatis może być przyczyną przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego oraz zwężenia cewki moczowej.

Inne powikłania zdrowotne wynikające z zakażenia chlamydią, a których ryzyko wystąpienia jest równo u kobiet, jak i mężczyzn, to:

  • zapalenie spojówek,
  • zapalenie gardła,
  • zapalenie płuc,
  • zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz mózgu,
  • zespół Reitera.

Chlamydia – diagnostyka, leczenie

Diagnostyka w sytuacji zakażenia chmalydią obejmuje pobranie wymazu i założenia hodowli komórkowej.

U mężczyzn wymaz pobiera się z cewki moczowej po całonocnym, bądź w ostateczności 3-4 godzinnym, wstrzymywaniu moczu. Natomiast u kobiet pobierany jest wymaz z kanału szyjki macicy. Innymi metodami pomocnymi w wykryciu zakażenia chlamydią trachomatis jest wykorzystanie sond genetycznych, testów immunoenzymatycznych i testów opartych na PCR.

Z kolei leczenie opiera się głównie na stosowaniu antybiotykoterapii – jednorazowa dawka makrolidu lub stosowanie przez 7 dni dozycykliny. U kobiet w ciąży oraz osób z uczuleniem na tetracykliny stosuje się przez 7 dni erytromycynę.

Tagi: , , ,