Jak można zarazić się kiłą

Badanie na kiłę (syfilis)

Kiła to jedna z najbardziej rozpoznawalnych chorób, przenoszonych drogą płciową. Jest to układowa choroba zakaźna, o bogatej manifestacji klinicznej i wieloletnim przebiegu. Charakterystyczny przebieg to okresy objawowe, przeplatane z bezobjawowymi. W ostatnich latach dane epidemiologiczne wskazują na wzrost zachorowań na całym świecie. Najczęściej zarażają się mężczyźni w wieku 20-39 lat.

Rodzaje kiły

Jak można zarazić się kiłą? Istnieją dwie postacie choroby – kiła nabyta i kiła wrodzona. Kiła nabyta to zakażenie poprzez kontakt z chorą osobą w życiu dorosłym, natomiast kiła wrodzona jest konsekwencją zakażenia płodu przez chorą matkę. Bez względu na to, jaki charakter ma kiła przyczyny zakażenia są identyczne – to bezpośredni kontakt z krętkami kiły przekazywanymi przez osobę zarażoną.

Jak dochodzi do zakażenia kiłą

Kiła nabyta najczęściej przenoszona jest drogą płciową. Wnikanie bakterii następuje przez nawet minimalnie uszkodzoną skórę, nieuszkodzoną błonę śluzową oraz w wyniku wniknięcia bakterii bezpośrednio do krwiobiegu. W praktyce oznacza to, iż zakażenie odbywa się przez:
– kontakt seksualny

Badanie na kiłę (syfilis)

– przez pocałunek z osobą, u której zmiany pojawiły się w gardle

– transfuzję zakażonej krwi

– bezpośredni kontakt z wydzieliną ze zmian skórnych chorego

Kiła nie przenosi się natomiast drogą kropelkową, przez podanie ręki czy korzystanie z tych samych przedmiotów. Około 96% przypadków zakażeń ma miejsce drogą kontaktów płciowych, pozostałe 4% to zakażenie drogą pocałunku lub transfuzji krwi.

Objawy zakażenia kiłą

Potwierdzeniem zakażenia jest pojawienie się w miejscu wniknięcia bakterii do organizmu charakterystycznej zmiany skórnej. Okres wylęgania choroby to ok. 3 tygodnie. Owrzodzenie pierwotne na skórze ma charakter zmiany niebolesnej, pojedynczej, o gładkich brzegach i równym dnie.

Po kilku dniach samoistnie ustępuje, po czym następuje powiększenie lokalnych węzłów chłonnych. U kobiet o zakażeniu świadczą zmiany zlokalizowane na wargach sromowych lub szyjce macicy, u mężczyzn zaś – w okolicy odbytu i na prąciu. Drugi etap choroby polega na powstawaniu i samoistnym ustępowaniu zmian skórnych o rozmaitej lokalizacji na całym ciele. Trzeci, najbardziej niebezpieczny etap choroby, to konsekwencja braku leczenia – uszkodzenie narządów wewnętrznych i zajęcie układu nerwowego.

Kiła wrodzona

Jeśli natomiast chodzi o specyficzny typ choroby, jakim jest wrodzona kiła, jak można się nią zarazić? Zakażenie następuje drogą wstępującą, z matki na dziecko, na każdym etapie ciąży. Najczęściej płód zakaża się po 5 miesiącu, co związane jest z osłabioną barierą ochronną łożyska. Zakażenie wrodzone jest niezwykle groźne dla płodu, a rozpoznanie choroby zaraz po urodzeniu niekiedy sprawia trudności z racji braku typowych objawów. Do drugiego roku życia dziecka pojawiają się zmiany skórne, a także niewydolność nerek, serca, trzustki czy śledziony. Po drugim roku życia, dochodzi do znacznym zmian w budowie twarzoczaszki oraz upośledzenia słuchu.

Zapobieganie zakażeniu kiłą jest utrudnione z racji okresu utajonego, gdy chory nie przejawia żadnych objawów zakażenia. Nie oznacza to jednak, że nie można nic zrobić w ramach prewencji zakażenia. Jak w przypadku każdej choroby przenoszonej drogą płciową, należy unikać przypadkowych kontaktów seksualnych i stosować prezerwatywy.