Kiła to choroba zakaźna przenoszona drogą płciową – taki sposób zakażenia dotyczy 96% przypadków. Jedynie 4% to zakażenia drogą pozapłciową – przez transfuzję krwi lub kontakt z wydzieliną ze zmian skórnych. Tym, co utrudnia profilaktykę zakażenia, są okresy utajenia, gdy choroba nie daje żadnych objawów – po pierwotnej zmianie skórnej w okolicy narządów płciowych, która samoistnie zanika, choroba przez wiele lat może przebiegać bezobjawowo. Stąd u kobiety w ciąży konieczne jest wykonanie badań przesiewowych, które jednoznacznie rozstrzygną kwestię zakażenia.
Badanie przesiewowe kiły
W Polsce badanie przesiewowe w kierunku kiły – odczyn Wassermana, wykonywane jest w 7-8 tygodniu ciąży, a następnie w 33-37 tygodniu. Badanie to wykonywane jest z próbki krwi. Ma to na celu zapobiegnięcie wielu powikłaniom:
– wewnątrzmacicznemu obumarciu płodu,
– poronieniu,
– małej masie urodzeniowej dziecka,
– kile wrodzonej.
Kiła wrodzona to konsekwencja przekazania krętka bladego z organizmu matki na płód. Dlatego kiła podczas ciąży to stan bezwzględnie wymagający trafnej diagnostyki i leczenia. Wystąpienie i stopień nasilenia infekcji u płodu zależy od okresu choroby, w którym znajduje się matka. Największe ryzyko wiąże się z występowaniem wczesnej postaci kiły u kobiety, najmniejsze – z występowaniem kiły późnej. Jak objawia się kiła wrodzona?
Objawy kiły u dziecka
Kiła wrodzona u dziecka wczesna pojawia się do drugiego roku życia. Najbardziej charakterystyczna jest sapka kiłowa – niedrożność nosa i problemy oddechowe. Ponadto może wystąpić osutka skórna oraz zmiany w wątrobie, trzustce, śledzionie, płucach czy kościach oraz niedokrwistość. Kiła wrodzona późna dotyczy najczęściej wieku 8-14 lat. Dotyczy około 20% zakażonych dzieci i objawia się śródmiąższowym zapaleniem rogówki, zmianami w obrębie zębów, upośledzeniem słuchu oraz upośledzeniem umysłowym.
Leczenie kiły u dziecka
Kiła w ciąży musi być bezwzględnie leczona. Lekiem pierwszego rzutu jest penicylina stosowana w dawkach standardowych. Gdy kiła trwa do roku czasu, zastosować można pojedynczą dawkę penicyliny benzatynowej. Lekiem drugiego rzutu jest penicylina prokainowa, podawana domięśniowo.
Odpowiednio wcześnie włączona terapia z dużym prawdopodobieństwem zapobiega urodzeniu chorego dziecka. Zakończone leczenie kiły w ciąży powinno być kontrolowane w kierunku poziomu krętków odczynami serologicznymi. Kobiety, które leczone były w kierunku kiły przed ciążą, otrzymują dwudziestodniowe leczenie profilaktyczne w pierwszej i drugiej połowie ciąży. Leczenie penicyliną obciążone jest objawami niepożądanymi – mogą wystąpić dreszcze, gorączka oraz odczyn uczuleniowy na antybiotyk. Dzieci dotknięte kiłą wrodzoną także leczone są penicyliną podawaną dożylnie.
Jedna rzecz mnie zastanawia. Jak może dojść do zakażenia kobiety kiłą w ciąży? Bo żadna kobieta w tym stanie nie folguje sobie na tyle, żeby po bokach chodzić, więc na 100% facet bryka na boki, a potem zaraża kiłą nie dość, że swoją żonę, to jeszcze dziecko.
Kiłę można mieć wcześniej, nie przyszło ci do głowy, że można mieć kiłę w ciąży, a do zakażenia doszło nawet 3 miesiące wcześniej, zanim doszło do zapłodnienia? To niech przyjdzie.